POLA

A było to tak…

Już jako dziecko wiedziałam, co chcę robić w przyszłości: zostać księżniczką albo nauczycielem. Niestety, nie znalazłam szkoły oferującej przygotowanie do zawodu monarchini, więc zostało mi… nauczanie.
Tylko czego by tu uczyć?

We wczesnych latach nastoletnich zafascynowała mnie Ameryka Łacińska, od muzyki i filmów (a raczej telenowel; „Zbuntowany Anioł” pomógł mi przetrwać podstawówkę) po zwyczaje i oczywiście język. Zaczęłam uczyć się hiszpańskiego jako samouk, kupując kolejne rozdziały „Easy Español” w pobliskim supermarkecie.

Później dostałam się do liceum z hiszpańskim w programie, jedyną taką klasą była… klasa muzyczna. Pomyślałam: „jakoś to będzie”. Z hiszpańskim faktycznie było świetnie (matura zdana z dobrym wynikiem), ale muzyczna część, cóż, tu talentu brak. Z orkiestry przeniesiono mnie do chóru, gdzie poproszono, żebym głównie ruszała ustami. Z lekcji gry na gitarze wyniosłam frekwencję na medal… i gitarę, na której nigdy się nie nauczyłam grać.

W kolejnych latach uczyłam się angielskiego, rosyjskiego i niemieckiego, a po ukończeniu filologii angielskiej mogłam wreszcie rozpocząć wymarzoną pracę nauczyciela. Życie jednak miało inne plany.

Po przeprowadzce do Niderlandów intensywnie uczyłam się języka. Czasem dawało mi to ogromną satysfakcję, innym razem doprowadzało mnie do szału. Zdałam egzaminy państwowe na poziomie B1 i B2, a potem rozpoczęłam studia nauczycielskie (Leraar Nederlands, 2e graad).

Równolegle rozwijałam swoją działalność jako prywatna nauczycielka angielskiego. Uczniowie często zwracali się do mnie w sprawach niezwiązanych z językiem, od formalności po zdrowie i życie rodzinne. Początkowo się wahałam, ale szybko usłyszałam, że to wsparcie jest naprawdę cenne.

Na trzecim roku studiów zdałam krajowy egzamin kompetencji nauczycielskich za pierwszym razem. Niedługo później wybuchła pandemia. Praktyki szkolne stały się niemal niemożliwe, więc postanowiłam zrobić przerwę i skupić się na pracy online. W tym czasie zainteresowałam się wpływem odżywiania na zdrowie psychiczne.

Przygotowując ucznia do pracy w zawodzie medycznym, sama przeszłam kurs terminologii medycznej, i znów wróciłam do tematu żywienia. Zafascynował mnie na tyle, że zapisałam się na kurs dla gewichtsconsulenten (konsultantów zdrowej wagi) z dodatkową specjalizacją „dziecko i żywienie”.

Dziś, na finiszu tego programu, mogę powiedzieć: to właśnie tym chcę się zajmować; łączyć wiedzę o języku, zdrowiu, stylu życia i psychice, a przede wszystkim wspierać innych w drodze do lepszego samopoczucia.

Księżniczką nie zostałam, ale dzięki temu mogę nosić zupełnie inną koronę: tę, która daje mi radość z pracy i poczucie, że robię coś ważnego. I to, jak się okazuje, pasuje mi znacznie lepiej.